آموزش مقدماتی شیرجه و استارت در شنا (+تصاویر)

آموزش شیرجه و استارت در شنا

آموزش شیرجه و استارت
- شیرجه های مقدماتی
قبل از اینکه استارت آموزش داده شود و از شاگرد کارآموز خواسته شود که به مانند شناگران ماهر استارت مسابقات را تمرین کنند لازم است که ابتدا روش شیرجه رفتن های ساده را به او آموزش دهیم. در حقیقت لازم است که یاد بگیرد به چه روش بایستی با آب برخورد نماید ، بیشتر افراد در اولین تجربه شیرجه  خود کمی وحشت دارند ولی پس از چند بار تمرین به روش صحیح این دلهره از بین می رود.

امروزه مراحل مختلف شیرجه را تقسیم بندی کرده اند و شاگرد از مرحله نشسته در کنار استخر شیرجه رفتن را شروع نموده و بالاخره پس از تمرینات لازم با حالت دورخیزوار نیز شیرجه می رود. به طور معمولی افرادی که دارای قابلیت های جسمانی متعادل هستند در یک یا دو جلسه که به استخر می روند می توانند شیرجه های مقدماتی را فرا بگیرند.

در این مطلب مراحل مختلف آموزش شیرجه را شرح می دهیم:
- شیرجه از حالت زانو زده در کنار استخر
1- در این شیرجه شناگر در لبه استخر با یک پا زانو می زند. دست ها طوری قرار می گیرد که گوش ها به بازوها می چسبد، این نکته بسیار مهم است زیرا اگر گوش ها به بازوها نچسبد یا سر بالا قرار بگیرد باعث برخورد صورت به آب می شود و یا اینکه سر داخل دست ها فرو می افتد که باعث می شود شخص بیشتر به زیر آب فرو رود. بنابراین این گفته ها باید موقع شیرجه زدن رعایت گردد، انگشتان شصت دست در یکدیگر قلاب شده و دست بطور کامل کشیده رو به جلو می باشد. در این نوع شیرجه زدن، پنجه پا لبه استخر را به طور قلاب وار می گیرد تا اینکه شناگر سر نخورد.

2-  در این مرحله با کشیدن بدن به جلو ( به طرف آب ) قصد ورود به آب را می کند و بالا تنه را به همان حالت حفظ می نماید و با فشار پنجه پا به لبه استخر بدن به فاصله  دورتر پرتاب شده و با زاویه  مناسب ( حدود 45 درجه ) به داخل آب وارد می شود.

نکته مهم در این مرحله اینست که پس از جدا شدن بدن از لبه استخر هر دو پا به حالت کشیده و به هم چسبیده قرار گیرد به طوری که بدن در هوا به حالت یک چوب کشیده باشد. پس از اینکه تمام بدن او داخل آب فرو رفت فوری سر و سینه را که در حالت فرو رفتن به عمق آب می باشند تغییر مسیر داده و به طرف بالا بگیرد. این کار باعث می شود که سرعت اولیه ای که بدن را به طرف جلو می برد بدن و سر و سینه را به طرف سطح آب بکشد و سر از آب خارج گردد.

شیرجه زدن به حالت نشسته

در واقع بدن مسیری قوسی شکل را طی می نماید. در تمام مسیری که ذکر شد بدن حالت کشیده دارد و عضلات بدن در حالت انقباض عمومی می باشند. نکته مهمی که بایستی در این نوع شیرجه زدن رعایت شود اینست که، زانوها در آخرین لحظه ( در روی هوا) خم نباشد. پاها به طور کامل کشیده و به هم چسبیده باشد و فاصله ای بین آنها نباشد، بسیاری از شناگران سر را خیلی زود از بین دست ها بیرون می کشند که این کار صحیح نیست و باعث برخورد صورت به آب می شود. قرار داشتن سر داخل دستها تا آخرین لحظه بایستی ادامه یابد ( به خصوص در مراحل اولیه آموزش ).

وضعیت قوسی شکل بدن در شیرجه نشسته

شیرجه از حالت ایستاده با زانوهای خمیده
1-  در این مرحله شناگر در لبه  استخر طوری می ایستد که پنجه پاهایش لبه استخر را می گیرد، زانوها به مانند شکل زیر خم شده ولی به هم چسبیده می باشد. دست ها در کنار بدن و بازوها در یک محور دایره ای می باشند.

آموزش شیرجه ایستاده (1)

2- در لحظه سقوط با فشاری که به لبه  استخر وارد می سازد پاها را به بالا پرتاب می نماید در این حالت پاها به هم چسبیده و به حالت کشیده می باشند و فقط کمی از ران خمیده است پرتاب پاها به بالا از پشت کمک می نماید که سر و سینه به طرف آب خم شود.

آموزش شیرجه ایستاده (2)

 3- در این مرحله بدن به حالت کشیده در یک امتداد قرار گرفته و قصد ورود به آب را دارد البته زاویه  ورودی بدن به آب برای شیرجه های مقدماتی بهتر است همان زاویه  45 درجه رعایت گردد.

آموزش شیرجه ایستاده (3)

تمرین های آموزشی شیرجه زدن
1- برای اینکه پای شناگر از هم باز نشود و هنگام ورود به آب پاها در امتداد بدن و حالت کشیده باشد، حلقه ای را گرفته در ابتدا از مچ پا شروع می کنیم و از کارآموز می خواهیم که بیشتر قسمت های بدن را به سمت جلو بکشد به حدی که می خواهد سقوط کند بعد از او می خواهیم که شیرجه بزند، کم کم به دور زانو برده می شود، کارآموز شناگر سعی می کند در هنگام ورود تکرار و تمرین حلقه کم کم به دور زانو برده می شود، کارآموز شناگر سعی می کند در هنگام ورود به آب پا را به سمت بالا پرتاب کند. بنابراین شناگر ورود خوبی را در آب خواهد داشت.

2- شیرجه ی یک پا
الف- در این حالت شناگر مبتدی کنار استخر طوری می ایستد که یک پا لبه  استخر می باشد و پای دیگر در عقب قرار دارد. بدن از کمر خم شده، سر داخل دست ها طوری قرار می گیرد که گوش ها به بازوها می چسبد. زانوی پای جلو قفل و بی حرکت می باشد.

آموزش شیرجه ی ایستاده

ب- در لحظه سقوط با فشاری که به لبه استخر وارد می سازد پای عقب را به بالا پرتاب می نماید و به سمت آب دولا شده و در موقع ورود به آب پاها به هم چسبیده و به حالت کشیده می باشند.

شیرجه ی یک پا

شیرجه ایستاده از جلو از روی تخته ی شیرجه با ارتفاع 1 متر از آب:
تمام توضیحات وضعیت بدن در هنگام شیرجه در قسمتهای گذشته گفته شد، فقط روش صحیح روی تخته شنا بازی کردن مهم است. چون تخته شنا حالت ارتجاعی دارد، لذا فراگیری آن بسیار مهم می باشد.

شیرجه از روی تخته شنا

استارت
شروع و آغاز حرکت در شناها را که می تواند پرش از سکوی استخر یا از داخل لبه استخر باشد استارت نامیده می شود. در سه شنای اصلی پروانه ، قورباغه ، کرال سینه استارت از روی سکو در لبه استخر صورت گرفته و برای شنای کرال پشت، استارت از داخل آب و با گرفتن لبه استخر یا میله تعبیه شده برای اینکار انجام می شود.

استارتی که در گذشته مورد استفاده شناگران قرار می گرفت با استارتی که امروزه بکار می رود تفاوت دارد. تکنیک استارت از روی سکو که در قدیم انجام می شد بسیار ساده تر بود و آن بدین شکل انجام می شد که شناگر بر روی سکو می رفت پاها را به اندازه  عرض شانه باز می نمود و با پنجه پا لبه  سکو را گرفت و بدنش را از کمر به جلو خم می نمود و سر را طوری به بالا نگه می داشت که روبرو را نگاه می کرد، سپس زانوها را خم کرده و به محض شنیدن صدای شروع با آوردن دست ها به جلو و باز کردن مفاصل زانوها خود را به جلو پرتاب می نمود.

با مطالعه و بررسی حرکت های مختلف اندام ها کم کم مربی ها متوجه شدند که روش های دیگر نیز وجود دارد که می تواند در پرتاب کردن شناگر به فاصله  دورتر مؤثر واقع شود.

امروزه استارت از روی سکو به دو صورت انجام می شود یکی استارتی که با گردش دست حول محور مفصل شانه بودن ( چرخش دست ها ) و دیگری استارتی است که شناگر خم شده و با دست لبه سکو استارت را می گیرد. هر دو نوع این استارت ها مورد استفاده  شناگران و قهرمانان قرار می گیرد.

در آموزش استارت بایستی توجه داشت که پس از شنیدن ( بجای خود) شناگر به لبه جلوی سکو آمده و با پنجه  پا لبه  سکو را بگیرد در هر دو نوع استارت ذکر شده این نکته بایستی رعایت شود، حتی در شیرجه های ساده زیر این کار از سر خوردن شیرجه رونده جلوگیری به عمل می آورد. این نکته در واقع بایستی در همان ابتدای آموزش پرش در آب آموزش داده شود. شناگر بداند پنجه های پا حالت گیرندگی دارد.

مشخصات سکوی استارت
به ازای هر خط استخر شنا سکوی استارت با مشخصات زیر ساخته می شود.
بر اساس قوانین فیفا ( فدراسیون جهانی شنا ) بلندی هر سکو از سطح آب بایستی بین 50 تا 75 سانتی متر باشد و سطح روی سکو حداقل 50×50 سانتی متر و از مواد غیر لغزنده ساخته شود. حداکثر شیب سطح روی سکو نبایستی از 10 درجه نسبت به سطح افق تجاوز نماید. در هر چهار ضلع طرفین سکو بایستی شماره سکو نوشته شده قابل رویت باشد.

بلندی سکو ی شیرجه از سطح آب بین 50 تا 75 است

 نتیجه گیری در استارت به طریقه چرخش دست ها و گرفتن لبه ی استخر
در سال 1967 هانوئر در تحقیقی که راجع به مقایسه دو نوع استارت انجام داد. به این نتیجه رسید که در استارت به روش گرفته لبه استخر، شناگر زودتر از سکوی استارت کنده شده و زودتر هم وارد آب می شود ولی فاصله  طی شده با اندازه  فاصله  طی شده در استارت به روش چرخش دست ها نیست.

رفرد در سال 1971 برای مقایسه این دو نوع استارت یک شناگر زن و 8 شناگر مرد انتخاب نمود و در 3 مورد زیر تحقیقاتی انجام داد.

1- زمان جدا شدن از سکو، 2-زمان پرواز، 3- زمان طی کردن فاصله 60/ 3 سانتی متری به این نتیجه رسید که هر دو استارت در زمان پرواز برابرند ولی در دو مورد دیگر نتیجه ای عکس نتیجه ی هانوئر بدست آورد. یکی از علل برتری استارت به طریقه گرفتن لبه استخر زود جدا شدن از سکو به محض شنیدن صدای گلوله استارت می باشد.

منبع : tebyan.net